'ตื๊ด...ตื๊ด...!' เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นอีกหน คราวนี้ความอดทนถึงขีดสุด อังกูรกดรับแนบหูโดยไม่ต้องดูเบอร์เรียกเข้า ตั้งใจสะบัดอารมณ์หงุดหงิดใส่ภรรยาผู้ไม่รู้จักกาลเทศะ ถ้าเพียงสายตาขณะนั้นจะไม่เผลอเหลือบพบบางภาพเข้าเสียก่อน ชั่ววินาทีที่รถเคลื่อนผ่านตู้โทรศัพท์ ไฟหน้ารถกวาดความมืดบริเวณนั้นได้ชั่วครู่ ภายในห้องกระจกแคบปรากฏร่างถึงสามร่างซ้อนกันภายใน มีชายกำยำยืนขวางประตู แขนใหญ่สักลายมังกร ในมือกำมีดพก จ่อคอหอยหญิงสาวซึ่งถูกประกบกลาง เลือดย้อยจากคอเธอลงถึงอก ด้านหน้าร่างนั้นยังมีอีกชายย่อตัวต่ำก้มเฟ้นฟอนของสงวนส่วนล่าง เลือดข้นคลั่กไหลเป็นทางจากต้นขาขาวเนียนเปื้อนกระโปรงที่ถูกถลกขึ้นโจ่งแจ้ง ห้วงอารมณ์เมามันทำให้อาชญากรทั้งสองไม่ทันรู้สึกตัวว่ามีผู้พบเห็น ตรงข้ามกับหญิงที่ถูกบังคับให้หันมา ดวงตาเปื้อนน้ำของเธอเบิกกว้างจนดูเหลือกลาน ในมือกำกระบอกโทรศัพท์จากในตู้ประกบหู คล้ายพยายามโทรขอความช่วยเหลือ สายตานั้นสบเขา แวบเดียวที่ความวิงวอนล้นทะลัก ริมฝีปากเปื้อนเลือดสั่นพะงาบ มันถอดความได้เป็นคำเดียวกับเสียงที่ดังขึ้นจากโทรศัพท์มือถือของอังกูร "ช่ะ...ช่วยด้วย!"
